Ik sta elke dag op met de gedachte: ja, hier ben ik weer! Zo wil ik nog jaren doorwerken. Mijn enige grens wordt bepaald door mijn lijf. Als ik door een lichamelijke of geestelijke beperking alleen nog kan rondhangen omdat mijn hart het toevallig doet, dan wil ik niet meer. In de natuur heeft elk leven meer doel dan alleen ‘er zijn’. Kan ik nog iets betekenen voor een kleinkind dat in de knoop zit, dan heeft het nog zin. Maar alleen consumeren? Nee, dan eindig ik mijn leven. Dat is geen zelfmoord, het is een laatste nuttige actie. En als ik dan toch moet sterven,
dan liefst met 99 jaar en 11 maanden. Anders krijgen mijn vrouw en kinderen geen verzekeringsgeld. Ik kan me daarna niks saaiers voorstellen dan de eeuwigheid, dus ik hoop dat alles gewoon stopt. En dan mogen ze op mijn grafsteen zetten: “He just ran out of time”.  “

Juni 2008

Opgetekend door en
eigendom van:

Ivonne van Akkeren

» kies een pagina: 1 2 3 4