Jeroen van Merwijk (Esta “Nest” 2009)
In memoriam
Jeroen van Merwijk
Op 3 maart 2021 stierf Jeroen van Merwijk op 65 jarige leeftijd in zijn woonplaats Sainte-Juliette in Frankrijk. Hij overleed aan de gevolgen van darmkanker. Er kwam een eind aan het leven van een markante cabaretier, schrijver en schilder. Een leven dat (zoals ieder leven) soms minder leuk was, als je zijn lied ‘Het leven is kut’ mag geloven. Voor ons land is het misschien wel een beetje “kut” dat Jeroen geen mooie dingen meer kan maken. Daarom heb ik voor iedereen die zijn werk kon waarderen, mijn interview met Jeroen opnieuw op mijn site gezet. Je leest het hier onder. Als inleiding een korte biografie.
Ik interviewde Jeroen voor de rubriek Nest van het blad Esta (Sanoma uitgevers), waarin bekende Nederlanders vertelden over het gezin waarin zij zijn opgegroeid en welke invloed dit heeft gehad op hun leven en vooral hun werk. Op dat moment (in 2009) woonde Jeroen in Utrecht met zijn toenmalige vriendin Niesje, met wie hij toen twintig jaar samen was. De tekst hieronder is de originele versie van het stuk.
Biografie
Jeroen van Merwijk werd met zijn twee-eiige tweelingbroer Vincent in 1955 geboren in een gezin met nog drie kinderen.
Na het Gymnasium en één jaar Nederlands in Amsterdam, studeerde hij in 1983 als schilder af aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Jeroen is zoals hij zelf zegt: “Artiest, dat dekt het allemaal: theater, schilders, schnabbelaars. ‘Kunstenaar’ is zo pretentieus. Ik ben gewoon iemand die anderen onderhoudt, al wil ik tegelijk vertellen hoe ik dingen zie.”
Hij maakte verschillende solo cabaretprogramma’s. Een deel van zijn liedteksten werd door anderen uitgevoerd, zoals ‘Zuid-Afrika’ (Karin Bloemen) en ‘Wat zijn de vrouwen groot’ (Hans Dorrestijn).
Jeroen werkte mee aan de televisieprogramma’s Kopspijkers en Zappelin. Hij presenteerde de komische cursus Mannen voor vrouwen, waarin hij met onder meer Beau van Erven Dorens, Bert Klunder en Justus van Oel aan een vrouwenpubliek uitlegde hoe de man in elkaar steekt. Daarnaast is hij altijd blijven schilderen.
Op de volgende pagina’s het interview voor Esta (‘Nest’ 2009).