kunstenaar Riekus
Dit is een van mijn eerste herinneringen: ik zit hoog op de glijbaan van de crèche, ik zie door de grote ramen mijn vader in de verte voorbij fietsen en ik wil alleen maar naar hem toe, weg! Toen kon ik al niet van negen tot vijf doen wat van me verwacht werd. Later wilde ik op de LTS met mijn handen werken, maar mijn ouders vonden een degelijke opleiding belangrijk. Op de HAVO werd ik steeds geschorst, de MTS bleek nog schoolser. Ik stopte, werkte zes weken op een reclamebureau en dacht: “Moet ik dit mijn hele leven doen?”. Gelukkig ontdekte ik de vrije studierichting van de lerarenopleiding Tekenen, Handarbeid en Textiel. Tijdens mijn stage bij een bronsgieter, leerde ik het ambacht van boetseren, mallen maken en beelden installeren. Vooral het brons gieten greep me aan; een eeuwenoud proces van transformatie. En elk vrij uur maakte ik schilderijen in de schuur naast de gieterij, waar ik ook sliep. Door deze plek kon ik zelf transformeren in Riekus
Riekus, zo noemde mijn opa me altijd als hij in een goede bui was. Toen de bronsgieter, ondertussen een goede vriend geworden, dat over nam, voelde ik dat die naam me los maakte van alles waarmee ik me niet identificeerde: de veilige keuzes binnen ons gezin, de voor- en achternaam die daar bij hoorden. Ik koos. Ik koos mijn eigen identiteit: Riekus. Ik koos voor de kunstacademie in Kassel, in Duitsland. Nederland vond ik bekrompen, in Kassel leek ik volledig vrij. Ze zeiden: ‘Hier is jullie lokaal, zoek een plek, laat eens per maand je werk zien, kies een docent die je begeleidt tot het afstuderen en veel succes.’ De meeste studenten vormden met hun docent een soort familie met leermeester. Ik niet, ik wilde steeds van anderen leren en zoveel mogelijk uitproberen. Dat was weer niet de bedoeling, dus moest ik vechten voor mijn manier. Zelfs deze school bleek dus ook “bekrompen”. Daardoor besefte ik dat mensen altijd leven in een decor waarbinnen spelregels gelden en dat ik, waar ik ook woonde, daarbinnen enigszins zou moeten meedraaien. Dus kon ik net zo goed naar Nederland terug.