Esta “nest”, interview met Wende Snijders
Esta jaargang nummer 6, jaargang 2008.
Wende Snijders is zangeres en maakt haar eigen zang-theaterprogramma’s, samen met regisseur Ruut Weissman.. Ze is in 1978 geboren in Beckenham (Engeland). Haar broer is twee jaar ouder. Wende heeft geen relatie en geen kinderen.

Mijn eerste negen jaar zijn gekleurd door het buitenspelen in het stof van de tropen, de geuren, geluiden en smaken, wat te koop is, wat er niet is, de taal, de hitte. Voor ik zes was had ik al in Engeland, Nederland en Indonesië gewoond, op mijn zesde gingen we naar Guinée-Bissau (Afrika) en toen ik negen was naar Zeist. Een wereld van verschil. Op de lagere school ben je de enige die Kinderen voor Kinderen niet kent. Maar ondanks dat het heftig is om te schakelen, nieuwe vriendjes te maken, voelde ik me altijd geborgen. Mijn ouders gaven ons een stabiele basis. Ze geloofden in niets, maar hechtten aan rituelen. Paaseieren beschilderen, de zelfgetekende kaarten van mijn vader voor elke verjaardag; zulke ankermomenten binden onze familie. Elke Sinterklaas gezonde boerenkoolstamp, een sinasappeltje en je vervolgens volstouwen met marsepein. Mijn moeder die met rode wangen de laatste gedichten typt. De hoop dat mijn vader “me heeft” omdat hij je via brieven naar de mooiste zelfgemaakte monstertjes leidt… Verder zien we elkaar niet vaak en doen we weinig bijzonders. Ik lees een boekje terwijl mijn moeder piano speelt, ik discussieer met mijn genuanceerde, bezielde broer. Zoiets.
Mijn vader is afgelopen zomer gestorven. Het laatste anderhalf jaar kwam ik vaker thuis. We wisten toen dat hij ongeneselijk ziek was, niet hoe lang hij nog zou leven. Dat machteloze gevoel, hoe deel je dat? Dingen gaan zoals ze gaan. Wij praatten niet zozeer over de dood maar waren ook toen vooral in contact door samen te zijn.